عمه رباب نازنینم رفت

اردیبهشت غم انگیزی داشتیم. عمه مهربانم که مدتی بود حالش وخیم شده بود ما رو گذاشت و رفت. الان هم که مینویسم اشک در چشمانم حلقه زده. دلم میخواست هنوز هم میتونستم های های گریه کنم. تازه فهمیدم چه وجود نازنینی در کنارم بوده و قدرش رو ندونستم. روزی نیست که به یادش نباشم و آه حسرت نکشم. عمه نازنینم فقط برای بچه های خودش نبود بلکه همه از مهر و محبت و دست و دلبازیش بهره مند بودن. عمه مهربانم جای خالیت برای من با هیچ چیزی پر  نمیشه.

یادش گرامی و روحش قرین رحمت باد. آمین